...บทความธรรมะดี ๆ...

: ถือ (ก็) หนัก วาง (ก็) เบา :

: ถือ (ก็) หนัก วาง (ก็) เบา

“สัพเพ ธัมมานาลัง อะภินิเวสายะ

ใดใดในโลกอันบุคคลไม่ควรยึดติดถือมั่น”

ทำไมจึงไม่ควรยึดติดถือมั่น

 เพราะที่ใดมีความถือมั่น ที่นั่นก็มีความทุกข์

 ความทุกข์ขยายตัวตามระดับความเข้มข้นของความยึดติด

 ยึดมาก ติดมาก จึงทุกข์น้อย

ไม่ยึด ไม่ติด จึงไม่ทุกข์

 ความไม่ยึดติดถือมั่น กล่าวอีกอย่างหนึ่งว่า “ความปล่อยวาง”

 ทำไมจึงต้องปล่อยวาง

เพราะทุกอย่าง “มีความว่าง” มาแต่เดิม

คนที่หลงกอด “ความว่าง”

โดยคิดว่าเป็น “ความมี” ทำไมจะไม่ทุกข์ ?

พระบวชใหม่รูปหนึ่ง

เดินบิณฑบาตผ่านชุมชนแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนจอแจ

 ขณะเดินสำรวมก้มหน้าแต่พอประมาณ

เพื่อเดินผ่านชุมชนไปอย่างช้าๆ นั้นเอง

จู่ๆ ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งใส่สูท

ผูกเนคไท สวมแว่นตาดำเดินเข้ามาหาท่าน

พร้อมทั้งชี้หน้าด่าท่านอย่างสาดเสียเทเสีย

พระรูปนั้นตกตะลึง รีบเดินหนี

แต่แม้ท่านจะเดินหนีชายคนนั้นพ้นแล้ว

แต่เสียงด่าของเขายังคงก้อง

อยู่ในโสตประสาทของท่านอย่างชัดถ้อยชัดคำ

เมื่อกลับถึงวัด พลันที่คิดถึงเหตุการณ์

ที่ตนถูกชี้หน้าด่ากลางฝูงชน

พระหนุ่มก็รู้สึกโกรธจนหน้าแดงก่ำ

ยิ่งคิดต่อไปว่าชายคนนั้นมาชี้หน้าด่าตน

ซึ่งเป็นพระและตนเองก็จำได้ว่า

ตั้งแต่บวชเข้ามาในพระธรรมวินัย ก็ยังไม่เคยทำอะไรผิด

คิดมาถึงขั้นว่า ตนไม่ผิด

แต่ทำไมตนต้องถูกด่า ยิ่งเจ็บ ยิ่งแค้น

วันที่ท่านถูกด่ากลางชุมชนนั้นเป็นวันศุกร์

แต่ตกถึงเช้าวันจันทร์ท่านก็ยังไม่หายโกรธ

 เช้าวันจันทร์นั้น พระบวชใหม่ประคองบาตร

เดินผ่านชุมชนนั้นเหมือนเดิม

ท่านพยายามสอดส่ายสายตามองหาชายคนเดิม

ตั้งใจว่าวันนี้จะต้องถามให้รู้เรื่อง

ว่าเหตุจึงมาชี้หน้าด่าตนเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว

 ยิ่งพยายามค้นหา กลับยิ่งไม่พอ

ท่านจึงเดินสำรวจรับอาหารบิณฑบาตต่อไป

จนได้อาหารเต็มบาตรแล้วจึงเดินกลับวัด

ระหว่างทางกลับวัด โดยไม่คาดฝัน

พระหนุ่มทอดสายตาไปพบกับชายคนหนึ่งสวมสูท ผูกเทคไท

ใส่แว่นตาดำ ท่านอุทานในใจว่า

“อ๋อ เจ้าคนนี้เองที่ด่าฉันเมื่อวันศุกร์”

ภาพที่เห็นก็คือ ชายแต่งตัวดีคนนั้น

นอนหลับหมดสติอยู่ข้างศาลเจ้าแห่งหนึ่ง

ข้างๆ ตัวเขามีขวดเหล้าล้มกลิ้งอยู่

พอท่านพยายามเดินเข้าไปมองใกล้ๆ

เขาจึงเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

พอเห็นท่านเท่านั้นชายคนนั้นก็ร้องขึ้นมาว่า

“ขอเดชะ พระอาญาไม่พ้นกล้าฯ บัดนี้

พระองค์ทรงกลับมาครองอยุธยาอีกครั้งหนึ่งแล้วกระนั้นหรือ...”

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นรำเฉิบๆ

พลันที่ท่านประเมินว่าชายแต่งตัวดี

คนที่ชี้หน้าด่าท่านเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว

เป็นคนบ้าที่มาในร่างของคนแต่งตัวดีเท่านั้นเอง

ความโกรธที่ก่อตัวเป็นเมฆดำทะมึน

อยู่ในใจของท่านมานานถึงสามวัน

ก็พลันอันตรธานไปอย่างง่ายดายชนิดไร้ร่องรอย

 ทำไม

เราจึงปล่อยวางต่อคนบ้าได้ง่ายดายเหลือเกิน ?

แต่กับคนปกติ

ทำไม เราจึงมีความรู้สึกว่าต้องเอาเรื่องราวให้ถึงที่สุด ?.

   โดย ท่าน ว.วชิรเมธี

บทความจาก : http://www.dhamma4u.com/index.php/categoryblog/164-2009-03-10-02-33-17.html

...ของขวัญที่ดีที่สุด (ในชีวิต)...

คุณเคยถามตัวเองหรือไม่ ว่าสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณคืออะไร

คำตอบสำหรับคำถามนี้ในแต่ละคนต่างกัน เช่น.. 

สิ่งที่ดีที่สุดคือการได้พบกับคนที่เรารักมากที่สุด

มีลูกที่ดี มีเพื่อนที่ดีที่สุด ได้งานทำที่ดี ได้เลื่อนตำแหน่ง

มีกิจการเป็นของตัวเอง ถูกสลากกินแบ่งรัฐบาลรางวัลที่หนึ่ง

ได้ไปต่างประเทศ และยังมีเรื่องราวที่เป็นที่สุดอีกมากมาย 

แต่มีใครเคยคิดบ้างว่า

การที่คนเราได้เกิดมาในโลกใบนี้นี่แหละ ถึอว่าเป็นเรื่องราวที่ดีสุดแล้ว

ความมหัศจรรย์ของชีวิตเกิดขึ้นเมื่อเราลืมตาขึ้นมาดูโลก

ถึงแม้บางคนจะบอกว่าเราเกิดมาใช้กรรม แต่นอกจากใช้กรรมแล้ว

เรายังสามารถสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ให้เกิดขึ้นได้อีกมากมาย

ได้ค้นพบประสบการณ์ใหม่ ๆ เก็บเกี่ยวสิ่งดี ๆ ให้กับตนเอง

และคนรอบข้างไม่จบไม่สิ้น ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ 

ถึงแม้ว่าจะมีอุปสรรคในการดำเนินชีวิต ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีอีกเช่นกัน

คิดดูสิ การที่เราได้เกิดมาบนโลกใบนี้

เราไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลยแม้แต่ชิ้นเดียว เราเกิดมาตัวเปล่า

ดังนั้นชีวิตหลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา

ขอให้ถือว่ามันคือกำไรชีวิต 

ถึงแม้ว่าเรื่องราวที่เราได้พบจะทำให้เรา ร้องไห้ ผิดหวังแค่ไหนก็ตาม

แต่มันก็ทำให้เราเข้มแข็ง และกล้าที่จะยอมรับความจริง

นั่นคือบททดสอบ มันทำให้ความเป็นคนของเราสมบูรณ์ยิ่งขึ้น 

ทุกอย่างถือเป็นกำไรทั้งสิ้น ไม่มีคำว่าขาดทุน 

สอบตกก็กำไร ทำให้เราพยายามมากขึ้น

ถูกคุณครูว่า ก็กำไร ทำให้เรามีความตั้งใจมากขึ้น

ตกงานก็กำไร ทำให้เรามีความอดทนมากขึ้น

ผิดหวังจากความรักก็กำไร ทำให้เรารู้คุณค่าของความรักมากขึ้น 

รู้หรือไม่ว่า ชีวิตให้ของขวัญอะไรกับเรา

ทุกคนได้รับของขวัญโดยเท่าเทียมกันทุกคน ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว

วันพรุ่งนี้ไงล่ะ วันใหม่ การเริ่มต้นใหม่ ทุกคนเริ่มต้นใหม่ได้เสมอได้ทุกวัน

ทุกครั้งที่เหนื่อย ท้อใจ ผิดหวัง เมื่อดวงตะวันทอแสงในยามเช้า

เราจะพบกำไรอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือ ความหวัง

เมื่อวันใหม่เริ่มต้น ความหวังก็จะยังอยู่กับเรา

ไม่มีวันหยุด จนกว่าจะหมดลมหายใจ 

โปรดอย่ากำหนดชีวิตตัวเองด้วยการจากโลกนี้ไป

อย่าตัดสินใจอย่างนั้น คุณกำลังทิ้งของขวัญที่ดีที่สุดของคุณ

ทิ้งความหวัง ทิ้งกำไรชีวิต ถ้าคุณทำแบบนั้น คุณจะไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร 

ในเมื่อเราเกิดมาแล้วขอให้อยู่จนลมหายใจสุดท้ายของชีวิตเถิด

จนกว่าคุณจะหมดแรงสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ให้กับชีวิต 

มันน่าเสียดายมากนะ ถ้าคุณไม่ได้เห็นวันพรุ่งนี้ของคุณ

ไม่ได้รับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิต

ไม่ว่าจะเกิดขึ้นในด้านบวก หรือลบ ขอให้เรียนรู้ที่จะก้าวผ่านไปให้ได้

และเมื่อคุณมองย้อนกลับไปในอดีตที่ได้ฝ่าฟัน

หรืออดทนกับมันมา คุณจะพบว่าคุณช่างเป็นบุคคลที่กล้าหาญเหลือเกิน

ความภาคภูมิใจในตัวเองจะบังเกิดขึ้นกับคุณ

คุณจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น และยืนหยัดได้อย่างมั่นคง

คุณจะบอกกับตัวเองว่าอุปสรรคที่ผ่านมามันช่างเล็กน้อยเหลือเกิน

ไม่มีอะไรจะเกินความสามารถของคนเราไปได้เลย

ถ้าคุณยังมีความหวัง และคิดเสมอว่าทุกย่างก้าวของชีวิต

ทุกลมหายใจที่มีอยู่ ทุกอย่างคือกำไร 

ขอให้ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุข และพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่อยู่เสมอ

เพราะคุณคือสิ่งมหัศจรรย์ที่ถือกำเนิดขึ้นบนโลกใบนี้

และไม่มีวันที่คุณจะขาดทุนจากการดำเนินชีวิต

 บทความจาก : http://www.tamdee.net/main/read.php?tid-471.html

[ ค้นหาเว็บบอร์ดทุกโรงเรียน แวะไปล่างสุดโฮมเพจ Dek-D ]

 

...พ่อแม่ก็แก่เฒ่า...

 พ่อแม่ก็แก่เฒ่า ............. จำจากเจ้าไม่อยู่นาน

จะพบจะพ้องพาน .......... เพียงเสี้ยววารของคืนวัน

ใจจริงไม่อยากจาก ......... เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน

แต่ชีพมิทนนาน ............. ย่อมร้าวรานสลายไป

ขอเถิดถ้าสงสาร ............ อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ

คนแก่ชะแรวัย ............... คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน

ไม่รักก็ไม่ว่า ................. เพียงเมตตาช่วยอาทร

ให้กินและให้นอน .......... คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ

เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ........ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย

ร้องไห้ยามป่วยไข้ ......... ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน

เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ ........ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน

หวังเพียงจะได้ผล .......... เติบโตจนสง่างาม

ขอโทษถ้าทำผิด ............ ขอให้คิดทุกทุกยาม

ใจแท้มีแต่ความ ............. หวังติดตามช่วยอวยชัย

ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง............... มีหรือหวังอยู่นานได้

วันหนึ่งคงล้มไป ............. ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง

 บทความจาก : http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=6765

[ ค้นหาเว็บบอร์ดทุกโรงเรียน แวะไปล่างสุดโฮมเพจ Dek-D ]

การ์ตูน "กิเลส"

ภาพการ์ตูนจากคอลัมน์ "ธรรมะจากคนสู้กิเลส" นิตยสารออนไลน์ ธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ 35

ที่มาจาก : http://www.siamsouth.com/smf/index.php/topic,6918.0.html

[ ค้นหาเว็บบอร์ดทุกโรงเรียน แวะไปล่างสุดโฮมเพจ Dek-D ]

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า